محصولات اصلی ما: آمینو سیلیکون ، سیلیکون بلوک ، سیلیکون آبگریز ، همه امولسیون سیلیکون آنها ، خیس کردن ساییدن در آغوش ، دافع آب (فلوئور ، کربن 6 ، کربن 6 ، کربن 8) ، مواد شیمیایی شستشوی دیمین (آبشارها) ، آنزیم ، آنزیم ، منگنز ، مرمر مرمر) ， القاء الینس ، کشورهای صادرکننده اصلی ، هند ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پاکستان ، پس از ازبکستان ، و غیره ， جزئیات بیشتر لطفا با ما تماس بگیرید: مندی +86 19856618619 (واتساپ)

با بهبود استانداردهای زندگی افراد ، نیازهای مصرف کنندگان برای غذا نه تنها به ارزش غذایی معقول محدود می شوند ، بلکه به غذا نیز نیاز دارند که از نظر ویژگی های حسی مانند ظاهر ، رنگ ، عطر ، طعم ، ویسکوزیته ، طراوت و غیره از کیفیت رضایت بخش برخوردار باشند.

امولسیفایر ، به عنوان مواد افزودنی مواد غذایی برای تهویه ، نقش مهمی در صنایع غذایی ایفا می کنند. بیایید نگاهی به مکانیسم عملکرد امولسیفرها بیندازیم!

امولسیون

امولسیون رایج در مواد غذایی شامل آب یا محلول آبی است که به طور جمعی به عنوان فاز آبگریز گفته می شود. مرحله دیگر یک فاز آلی است که با آب غیرقابل نفوذ است ، همچنین به عنوان فاز لیپوفیلیک شناخته می شود. دو مایعات غیرقابل نفوذ مانند آب و روغن می توانند در هنگام مخلوط کردن دو نوع امولسیون تشکیل دهند ، یعنی آب موجود در روغن (O/W) و آب موجود در روغن (W/O) امولسیون.

در آب موجود در امولسیون روغن ، روغن به عنوان قطرات ریز در آب پراکنده می شود و قطرات روغن به عنوان فاز پراکندگی و آب به عنوان محیط پراکندگی است. به عنوان مثال ، شیر گاو یک امولسیون O/W است. در آب موجود در امولسیون روغن ، برعکس درست است. آب به عنوان قطرات ریز در روغن پراکنده می شود و آب به عنوان فاز پراکندگی و روغن به عنوان محیط پراکنده است. به عنوان مثال ، کره مصنوعی نوعی امولسیون w/o است.

مکانیسم عمل امولسیفرها

امولسیفایر مواد غذایی ، که به عنوان سورفاکتانت ها نیز شناخته می شوند ، موادی هستند که مایعات غیرقابل نفوذ را به مراحل یکنواخت پراکنده (امولسیون) تبدیل می کنند. هنگامی که به مواد غذایی اضافه می شود ، آنها می توانند تنش سطحی بین روغن و آب را به میزان قابل توجهی کاهش دهند و به روغنهای غیر قابل نفوذ (مواد آبگریز) و آب (مواد آبدوست) اجازه می دهند تا امولسیون های پایدار را به عنوان مواد افزودنی غذایی تشکیل دهند.

از یک طرف ، امولسیفایر ها یک لایه مولکولی نازک را روی سطوح فاز دافع متقابل تشکیل می دهند و باعث کاهش انرژی بدون سطح کل سیستم و ایجاد رابط های جدید می شوند. مولکول های امولسیفایر دارای گروههای عملکردی آبگریز و اولئوفیلیک هستند که می توانند در سطوح فاز دافع متقابل روغن و آب جذب شوند و یک لایه مولکولی نازک تشکیل دهند و تنش بین سطحی بین دو مرحله را کاهش دهند. یعنی قسمت اولئوفیلیک مولکول روغن و امولسیون کننده از یک طرف است و قسمت آبگریز مولکول آب و امولسیون کننده در طرف دیگر است. این تعامل بین این دو باعث تغییر در تنش سطحی می شود.

از طرف دیگر ، با تشکیل یک لایه جذب محافظ بر روی سطح قطرات ، قطرات را با ثبات مکانی قوی درون آن قرار می دهد. هرچه امولسیفایر بیشتر اضافه شود ، کاهش تنش بین سطحی بیشتر می شود. این اجازه می دهد تا مواد قبلاً غیرقابل تصور به طور یکنواخت مخلوط شوند و یک سیستم پراکنده همگن را تشکیل می دهند که وضعیت بدنی اصلی را تغییر می دهد و از این طریق ساختار داخلی غذا را بهبود می بخشد و کیفیت آن را افزایش می دهد.
مقدار تعادل آبگریز و اولئوفیلیک

به طور کلی ، امولسیفایر با آبگریز قوی امولسیون روغن/آب را تشکیل می دهند ، در حالی که امولسیفایرها با آبگریز قوی امولسیون آب و روغن را تشکیل می دهند. برای نشان دادن تعادل آبگریز و لیپوفیلیک امولسیفایر ، مقدار HLB (مقدار تعادل لیپوفیلیک آبگریز) استفاده می شود و از مقدار HLB برای نشان دادن آبگریز امولسیون کننده ها استفاده می شود. روشهای مختلف محاسبه برای مقدار HLB وجود دارد ،

فرمول اختلاف: HLB = آبگریز گروه آبگریز - آبگریز گروه لیپوفیلی

فرمول نسبت: HLB = آبگریزی گروه آبگریز/آبگریز گروه اولئوفیلیک

مقدار HLB هر امولسیفایر با روشهای آزمایشی قابل تعیین است. برای امولسیفایرها با 100 ٪ لیپوفیلیسی ، HLB آنها 0 است (توسط موم پارافین نشان داده شده است) ، و برای کسانی که 100 ٪ آبگریز دارند ، HLB آنها 20 است (که توسط Oleate پتاسیم نشان داده شده است) ، به 20 قسمت مساوی تقسیم می شود تا نشان دهنده قدرت آبگریز و اولهوفیلیت آنها باشد. هرچه مقدار HLB بزرگتر باشد ، آبگریز قوی تر و مقدار HLB کوچکتر باشد ، اولوفیلیتیک قوی تر می شود.

اکثریت قریب به اتفاق امولسیون کننده های خوراکی سورفاکتانتهای غیر یونی با مقادیر HLB از 0 تا 20 هستند. مقادیر مختلف HLB و خصوصیات مرتبط با امولسیفایرهای غیر یونی در جدول نشان داده شده است. مقدار HLB سورفاکتانت های یونی 0-40 است. بنابراین ، امولسیفایر با مقادیر HLB <10 عمدتاً لیپوفیلیک هستند ، در حالی که امولسیفایرها با مقادیر HLB ≥ 10 دارای ویژگی های آبگریز هستند.

برای امولسیفایرهای مختلط ، مقادیر HLB آنها دارای خواص افزودنی هستند. بنابراین ، هنگامی که دو یا چند امولسیفیر مخلوط و مورد استفاده قرار می گیرند ، مقدار HLB امولسیون کننده مخلوط را می توان بر اساس کسر جرم هر امولسیفایر در ترکیب آن محاسبه کرد:

hlba ، b = hlba · a ٪+hlbb · b ٪

در فرمول ،

HLBA ، B مقدار HLB امولسیفایر A ، B با هم مخلوط شده است.

HLBA و HLBB به ترتیب مقادیر HLB امولسیفایرهای A و B هستند.

٪ و B ٪ به ترتیب درصد محتویات A و B در امولسیفایر مخلوط هستند (این فرمول فقط در مورد امولسیفایر غیر یونی اعمال می شود).
روشهای آماده سازی و عوامل مؤثر بر امولسیفری ها

چهار روش برای تهیه امولسیفرها ، یعنی روش ژل خشک ، روش ژل مرطوب ، روش اختلاط فاز و آب روغن و روش مکانیکی وجود دارد.

روش ژل خشک ، که شامل اضافه کردن آب به یک فاز روغن حاوی امولسیسیفرها است. در حین آماده سازی ، پودر لاستیکی (امولسیفایر) ابتدا به طور مساوی با روغن مخلوط می شود ، مقدار مشخصی از آب اضافه می شود ، زمین و امولسیون شده به آغوز و سپس با آب به مقدار کامل رقیق می شود.

روش ژل مرطوب ، که شامل اضافه کردن روغن به یک فاز آب حاوی امولسیفرها است. در حین آماده سازی ، ژل (امولسیفایر) برای اولین بار در آب حل می شود تا دوغاب به عنوان فاز آب تشکیل شود. سپس فاز روغن در مرحله آب به مرحله آب اضافه می شود ، به داخل آغوش می رود و آب به مقدار کامل اضافه می شود.

فازهای روغن و آب را مخلوط کرده و آنها را به امولسیفایر اضافه کنید و مقدار مشخصی از روغن و آب را مخلوط کنید. آدامس عربی را درون ملات خرد کنید ، سپس به سرعت مخلوط آب روغن را درون آغوز خرد کرده و با آب رقیق کنید.

تهیه امولسیفری ها عمدتاً شامل امولسیون دو مایعات است و کیفیت امولسیون تأثیر قابل توجهی در کیفیت امولسیون دارد.

عواملی که عمدتاً بر امولسیون تأثیر می گذارد شامل تنش بین سطحی ، ویسکوزیته و دما ، زمان امولسیون و میزان امولسیفایر مورد استفاده است. امولسیفری هایی که می توانند تنش بین سطحی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند ، به طور کلی انتخاب می شوند. مناسب ترین دمای امولسیون برای امولسیون کننده ها حدود 70 است. اگر از سورفاکتانتهای غیر یونی به عنوان امولسیفایر استفاده شود ، دمای امولسیون نباید از دمای اوج آنها تجاوز کند. هرچه از امولسیفایر بیشتر استفاده شود ، امولسیون با ثبات تر شکل می گیرد.

#تولید کننده شیمیایی#

#کمکی Textile#

#شیمیایی Textile#

#نرم کننده SILICONE#

#تولید کننده SILICONE#